Door de bergen en daar voorbij

29 mei 2018 - Nha Trang, Vietnam

Zondagochtend vertrokken we (Tyler, Oscar die zich bedacht had en ik) naar P Rang, een plaatsje aan de kust. Omdat Dalat in de bergen ligt reden we op onze motors door de bergen. Het landschap veranderde van naaldbomen in een boslandschap en uiteindelijk veel droogte met grote rotsen overal. Het is fijn om samen te reizen, want we letten allemaal op elkaar - en 6 ogen zien meer dan 2. Omdat we veel door de natuur reden was er hier en daar wel eens overstekend wild. Koeien die opeens in het midden van de weg lopen of een kudde levensmoeë geiten die oversteekt en het vrij weinig uitmaakt of je ze aanrijdt.

De lange wegen met het veranderende landschap gaat over van dorp tot dorp, en toen ik het dorpje voor P Rang inreed hoorde ik een raar geluid van achter mijn motor. Ik schakelde terug en kwam tot stilstand aan de rand van de weg waar een man in het Vietnamees tegen me begon te praten en naar mijn ketting wees. Er kwam een vrouw aanlopen die wonder boven wonder Engels sprak en samen met me naar de mechanic liep die 20 meter verderop zat. Blijkbaar was de ketting eraf, ik nam plaats op het bekende kleine, plastic krukje en begon met de Vietnamese vrouw te praten over mijn reis toen ik opeens Oscar voorbij zag scheuren. Net op tijd riep ik zijn naam om me te horen en hij draaide zich om - zoals ik al zei: samen reizen is fijn. Nadat mijn motor gerepareerd was zette we onze reis voort en zo’n 20 minuten later kwamen we aan bij ons hotel. Geen hostel dit keer want dat hebben ze niet in kleine dorpjes. 

Het enige wat er te doen was in Phan Rang waren de zandduinen. Op ons na was er een groep van 5 jongens die elkaar van de zandbergen af jonasten en de grootste lol hadden toen ik foto’s van ze maakte. Toen we in de avond honger kregen gingen we de stad verkennen op zoek naar een plek om te eten, en toen merkten we gelijk hoe weinig toeristen die mensen zien. Kinderen van alle leeftijden zwaaiden naar ons - of vooral naar mij - en als ik dan terug zwaaiden rende ze verlegen weg. Het voelde soms echt alsof we een bekende popgroep on tour waren. De avond sloten we af met bier in het park en we gingen weer vroeg naar bed, grote afstanden op de motor breken je soms best op. 

Na een Vietnamese ijskoffie trokken we onze handschoenen aan en helm op en vertrokken richting Nha Trang. Vanaf het moment dat ik opstond om 7 uur had ik honger, maar we zouden onderweg eten. Helaas was dit niet zo simpel als we hadden verwacht. De dorpjes waar we kwamen waren super klein, in één dorpje werden we van het kastje naar de muur gewezen en niemand had voedsel. Dus moesten we verder door de bergen. We gingen vandaag lekker off road om meer van de natuur te kunnen zien. Op een gegeven moment hadden we dan eindelijk een homestay gevonden die ons van lunch kon voorzien. Omdat we aan de zee zaten bestelden we noodles met seafood en tijdens het eten hadden we uitzicht over de baai waar het langzaam eb werd en de boten droog kwamen te liggen. 

Toen we aan het eind van de middag eindelijk in Nha Trang aankwamen had mijn motor Helena weer een breakdown. Ondertussen noem ik haar Hell-ena want ik had vandaag ook al een lekke band en ondertussen ben ik er wel klaar mee. Oscar kwam terugrijden en stelde voor om een touw om mijn middel te binden en me met zijn motor vooruit te trekken. Misschien gek; maar ik zag dat niet zo zitten. Dus begon ik aan een tocht van 1,5 km, mijn motor vooruit duwend met al mijn spullen achterop gebonden. Een Vietnamees meisje stopte om ons te helpen en stelde voor om mij vooruit te duwen, met haar rechtervoet duwde ze mijn motor vooruit en zo kwamen we langzaam bij de mechanic aan waar we een uur moesten wachten tot ze eindelijk gerepareerd was. May - het Vietnamese meisje - gaf ons ieder een munt van 500 dong. Dit schijnt geluk te brengen, net als de 100 en 200 dong biljetten. 

Nah Trang is voor ons een nieuwe tussenstop naar Hoi An toe en daarom voeren we hier ook niet veel uit. Zonet hebben Tyler en ik onze bikes op de trein gezet en vannacht om 3 uur (!) moeten we boarden. Het ticket voor zowel de bike als onszelf was een rib uit mijn lijf dus ik hoop dat het het waard is. Het zal 10,5 uur duren (500 km) voor we eindelijk in Da Nang aankomen waar we nog door moeten naar Hoi An. Hier zullen we weer een aantal dagen verblijven.

Foto’s

3 Reacties

  1. Opa:
    29 mei 2018
    Een mooie reis met mechanische hindernissen, maar absoluut de moeite waard. Dus reis maar lekker verder want we genieten van je verhalen.
  2. Bob D:
    29 mei 2018
    Wat. Een. Gave. Reis.
  3. Oma:
    29 mei 2018
    Wat een avonturen. Jammer dat jouw motor je zo vaak in de steek laat. Maar dan die lieve reacties van de mensen. Ik geniet van je verhalen en zie uit naar jouw volgende Verslag