Mekong Delta

Maandagochtend, toen mijn wekker om 07:30 uur ging was het eindelijk zover; op naar Mekong Delta! Zondag had ik al een plek in de bus gereserveerd, eens zien hoe dat lokale openbaar vervoer is in Vietnam. De kassamedewerkster had niet gelogen toen ze zei dat ze me de beste stoel had gegeven, ik had genoeg ruimte voor mijn lange benen en kon lekker tegen het raam aanleunen tijdens de twee uur durende rit. Ik zat naast een Vietnamese vrouw die goed Engels sprak, bij aankomst in Bến Tre hielp ze me met het regelen van een taxi naar het hotel waar Chris verbleef. Chris is Zuid-Afrikaans en toen ik in Kaapstad was heeft hij er ook een week of twee doorgebracht, beide hebben we het idee dat we elkaar daar een keer tegen het lijf hebben gelopen maar we hebben geen idee waar en wanneer precies. 

Bến Tre is een super klein dorpje waar je op de scooter in een kwartiertje doorheen rijdt. Het was heerlik om eindelijk aan de drukte van Saigon te kunnen ontsnappen en ook aan TCRP, maar daar kom ik later op terug. We hebben samen met een collega van hem geluncht aan de rivier en koffie gedronken in de stad. Op ons en wat collega’s van hem na, zijn er bijna geen toeristen. Wat betekend dat iedereen ons aankijkt alsof we goden zijn. Chris spreekt al een aardig woordje Vietnamees en vat dus regelmatig dingen op als: wauw zij zijn mooi. Wat ook grappig is: iedereen denkt dat we getrouwd zijn. Chris wilde een smoothie drinken bij een van zijn vaste plekken maar ik zag een ander café, het was versierd met disco verlichting en het leek alsof er binnen allemaal bomen waren. Tijd om dat café maar eens uit te proberen dus. Vanbinnen was het super groot en we hebben wel een half uur rondlopen terwijl we onze ogen uitkeken. Er waren bruggen, vijvers, bomen en tientallen kooien met verschillende dieren van pauwen tot eekhoorns en verschillende vogels tot ratten. Oh nee, die liepen er gewoon rond omdat het zo onhygiënisch is. 

’s Avonds aten we burgers bij Baby Burgers. Dit heet zo omdat de eigenaar een baby heeft die er de hele dag rondloopt. Hij bracht ons van alles, zijn speelgoed auto’s, bladeren van de straat en op een gegeven moment zelfs een plastic stoel. Vietnamese kinderen zijn echt geweldig. We sloten de avond af met Gory (aka Pimp Daddy). Een Amerikaanse man die houdt van interessante gesprekken en bier. 

Dinsdag gingen we de delta in. Bij de kade sprak Chris een oude, door de zon getinte man aan die ons wel een tour wilde geven. We stapte in zijn boot die bestond uit houten planken en een dak van plastic zeil en gevlochten bladeren. One privé tour ging langs vier eilanden en duurde de hele ochtend en begin van de middag. Bến Tre staat betekend als de kokosnoot hoofdstad van de wereld, overal zijn kokosnootbomen en zie je schepen met kokosnoten voorbij komen. Op het eerste eiland proefden we cocoscandy en verschillende soorten honing. Toen we verder de jungle in liepen kwamen we bij een kooi aan waar twee grote boa constrictors in zaten (of een ander soort wurgslang). De man tilde een eruit en hing hem eerst om de nek van Chris en daarna bij mij. De slang vond de GoPro, waar Chris alles mee filmde, maar wat interessant en likte het halve ding af terwijl hij mijn zijn staart rond mijn been ging. Na de slang kregen we de optie om een bijenrek vast te houden, dit skipte ik even want 1. ik vond het niet interessant genoeg en 2. vliegende dieren bijten mij graag. We gingen door naar het volgende eiland  waar we in een kano werden gezet, de twee peddelaars voor en achter op de boot hielden blijkbaar van racen want we passeerden elke andere boot voor ons. Het was mooi om door de kleine rivier te peddelen, maar wel net iets te toeristisch voor ons. Het derde eiland was een soort speelparadijs met allerlei soorten activiteiten. Een van die dingen was een soort kooi vol met krokodillen. Eerst dacht ik dat ze nep waren omdat geen van hen bewoog, maar toen ik met een stinkend stuk vlees aan de hengel boven ze hing bleek al snel dat ze levensecht waren. Voor ik het wist hapte er één het vlees van mijn hengel af. We sloten de trip af met een tochtje door de minder drukke jungle en werden weer afgezet bij onze scooter. 

Voor het avondeten spraken we af met zijn vrienden die het leuk vonden om eten te bestellen dat ze niet kende. Er werd van alles geserveerd en om eerlijk te zijn; het was niet echt een succes. Dus vergrepen we ons maar aan de rijstwijn met sang. De volgende ochtend dacht ik een pittige kater te hebben wat voedselvergiftiging bleek te zijn. Ik begreep eindelijk waarom iedereen zo voorzichtig was met het ijs en eten. Ik besteedde mijn ochtend aan slapen en rond 13:00 uur vertrok ik op mijn weg terug naar Saigon. Mijn buikpijn en drang om over te geven werd minder, dankzij magische Zuid-Afrikaanse medicijnen die ik van Chris kreeg. 

Alle foto’s en video’s die Chris heeft genomen zet ik later online.