Dat was het dan

Zoals ik in mijn vorige blog vertelde waren mijn beste maatjes vertrokken en ging ik ervan uit dat ik wat rustigere weken zou hebben. Maar goed, ik zou mezelf niet zijn als ik weer nieuwe mensen had leren kennen om mee af te spreken. Joep kende ik al via Claire, zij werkte allebei ook bij RLC, en daarmee heb ik veel van mijn laatste dagen doorgebracht. Vorige week zijn we samen naar een festival gegaan, We Love Summer. Zo heerlijk om in januari naar een feest te gaan dat de zomer viert. Hier zijn we voor een laatste keer helemaal los gegaan. 

Afgelopen weekend wilde we het wat rustiger aan doen en ben ik met Joep, Tom, Helena, Asra en Janna weer een weekend naar Cederberg gegaan. We verbleven op een camping, oh nee glambing aangezien de tenten bedden hadden, midden in de natuur van Cederberg. Vrijdagmiddag vertrokken we in een busje waar 8 man in konden. Dat busje veranderde al gauw in een rijdende vuilnisbelt, echt overal lag eten en verpakkingen en andere troep. De eerste avond hebben we gebraaid bij het kampvuur en hebben we de milkyway gezien mét vallende sterren! Zaterdag hebben we een wandeling gemaakt naar een meer en zijn daar van rotsen afgesprongen. Met deze groep gaat alles heel rustig aan. Zeker Joep neemt altijd lekker lang de tijd voor dingen. Daarom kwamen we met de georganiseerde hike van de glamping ook weer te laat. Vanaf een rots konden we de zonsondergang bekijken. Al stelde dit niet zo veel voor. Op de terugweg naar beneden zagen we rotstekeningen en de man die ons rondleiden kon niet stoppen met zijn uitleg. Ik vind het leuk om te horen wat ze betekenen, maar die man begon de hele geschiedenis van zijn familie erbij te halen. Ja, dan knijpen wij ertussen uit. Later. 

Het diner werd voor ons gemaakt deze avond en we aten potjie. Een typisch Zuid-Afrikaans gerecht met lam, groente en aardappelen in een stoof dat een paar uur op het vuur staat. Dit wordt geserveerd met rijst of pap. Die pap vind ik persoonlijk niet te kanen en word ook voornamelijk in de townships gegeten. ’s Nachts stond er een man met een telescoop in het veld en daardoor heb ik samen met Joep Jupiter gezien! 

Op zondag werden we veel te laat wakker en moesten we haasten naar onze lunchafspraak bij die Strandloper. Hier heb ik al eerder gegeten dus ik zal niet nog een keer gedetailleerd vertellen wat alle 10 gangen inhielden. Wel kan ik erbij vermelden dat we bomvol zaten. Op de terugweg naar Cape Town zijn we naar de blue lagoon geweest, hebben we dat ook weer gezien. 

Zoals jullie begrijpen, dat laatste weekend was heerlijk. En ook mijn laatste dagen hier in Cape Town zijn geweldig. Ik geniet nog van de laatste avonden dat ik uit eten kan en in de warme zon kan rondlopen. Met pijn in mijn hart moet ik morgen weer in het vliegtuig terug naar Nederland. Er zijn zoveel dingen en mensen die ik ga missen. Zoals Quinton en Toby van mijn stage die me een geweldige tijd hebben gegeven en waarmee ik ontelbare punblunch fridays heb gehad. Mijn huisgenoten die altijd net iets teveel party’s geven en natuurlijk mijn andere vrienden. Ik ga de hippe lunch en diner spots missen, Bree Street met de palmbomen tussen de wegen door, het uitzicht op de zee vanaf ons balkon, de weekendjes weg en alle heerlijke festivals en feestjes, ik ga de serveerders missen bij mijn vaste lunchplek, het gemak van de uber, de tijd die iedereen neemt om dingen te ondernemen (al kon dit soms ook behoorlijk op mijn zenuwen lopen), de gekleurde huisjes in bo-kaap en alle verschillende soorten huizen, niet van die suffe nieuwbouwwijken. En het meest van alles ga ik het weer en de zon missen. Oh wat zie ik op tegen de winter. Het moeilijkste is dat wanneer ik ooit terug kom, dingen niet meer hetzelfde zijn. De mensen die ik nu ken zijn er dan niet meer en ik al nooit meer op 97 High Level Road kunnen braaien. 

Maar goed, er zijn ook dingen die ik totaal niet ga missen en waardoor mijn terugkeer toch makkelijker is. Zo heb ik ontzettend veel zin in een lekker bed om te slapen, een schone keuken zonder bergen afwas en drie vuilniszakken. Ik zal het sjouwen met 5 literflessen water niet missen of de criminaliteit, discriminaliteit, een werkende wasmachine en het probleem van geen elektriciteit omdat het weer niet op tijd gekocht is. En natuurlijk heb ik super veel zin om jullie allemaal weer te zien en mijn verhalen te kunnen vertellen in plaats van schrijven. 

Vanavond ga ik waarschijnlijk uit eten met Toby en Quinton als afscheid en morgen zal ik de laatste dingen inpakken voor ik vertrek. Mijn vlucht vanaf Cape Town vertrekt om 18:15 met vluchtnummer EK771 naar Dubai. Daar heb ik een overstap van 2:25 midden in de nacht en dan vlieg ik met vluchtnummer EK147 door naar Amsterdam waar ik op donderdag 2 februari aankom om 12:40 uur. Waar ik hopelijk een heleboel van jullie mag zien! En zo niet, dan zo snel mogelijk onder het genot van koffie en minstens zes dekens om me heen tegen de kou. 

Bedankt voor het volgen van mijn blog lieve mensen! 

Thursday I’m coming home, but also leaving home.