Klimmen en eten

De afgelopen weken waren redelijk chill hier in Kaapstad. Vorige week zondag heb ik samen met Irina, Romain, Anta, Harm en zijn vader Devil's Peak beklommen. We waren bang gemaakt met horror verhalen over een enorme klim van 8 uur en bloed, zweet en tranen. Maar achteraf viel dit reuze mee en bloedde alleen mijn enkel en hebben we niet eens zo veel gezweet. We begonnen de klim tussen mooie bloemen, zie foto's, en hebben de eerste pauze gehouden in een grot onderweg. Tussen de rotsen door druppelde er water naar beneden in flessen, waarschijnlijk neergezet door daklozen. Bergwater is immers het schoonste water. Henk heeft het geproefd, ik niet. Geen idee welke homeless guy er aan die flesjes heeft zitten lurken met allerlei enge ziektes. De weg omhoog was meer een soort lange wandeling. En in tegenstelling tot Lions Head kwamen we bijna niemand tegen. Eenmaal on top hadden we natuurlijk weer uitzicht over Kaapstad en omgeving. Na een hele fotoshoot waarbij iedereen op de foto ging, met en zonder elkaar, nam iedereen de tijd om even te slapen. Ja, slapen.. op een berg. Dus toen ben ik in mijn eentje maar heen en weer gaan springen tussen de rotsen tot we terug naar beneden gingen. 

Afgelopen zaterdag vond een van de tofste festivals van Zuid-Afrika plaats. Samen met Claire en Joep, oud collega's van RLC, zou ik hier naar toe gaan. Helaas werd ik zaterdag wakker met zoveel pijn in mijn rug dat ik nauwelijks kon bewegen. Ja, ook ik word oud. Dus heb ik mijn kaartje moeten verkopen en heb ik de dag met Irina en Maike aan het zwembad doorgebracht. 

Zondag voelde ik me al wel iets beter, gelukkig, en zijn Irina, Maike en ik naar Langebaan gereden voor een speciaal restaurant genaamd Die Strandloper. Een restaurant waar we onze eigen wijn mee moesten nemen en we 10 gangen aan vis zouden eten. Maike en ik hadden een luxe restaurant aan zee in ons hoofd. Waar we onder het genot van een wit wijntje op een loungebank wat visjes zouden weg eten. Echter was het restaurant totaal niet wat wij twee verwacht hadden. Het bevond zich wel buiten aan zee, maar luxe zou ik het niet noemen. We zaten op houten bankjes en boven ons hingen visnetten met boeien als aankleding. De rest van het zo te noemen restaurant was aangekleed met oude boten, surfplanken touwen en reddingsboeien. 

Voor het eten moesten we naar de tafels en de braai lopen waar we zelf konden opscheppen. Hele vissen werden voor ons ontdaan van hun graad en we kregen oude mosselschelpen als lepel of mes, back to basic. De 10 gangen bestonden uit mosselen, curry, een soort kreeft, tonijn en verschillende soorten witvis . Zoals veel mensen weten houd ik niet van schaaldieren. Het idee van een vis ontleden op mijn bord vind ik niet zo prettig. Maar goed, ik zat bij een visrestaurant en ik moest me er toch een keer overheen zetten. Dus dankzij Maike en Irina heb ik wat visjes uit hun schelp gepulkt en opgegeten. Toegegeven, dit was best lekker. Tussen de gangen door deden we een Zweeds kaartspel en kwam er een man met een gitaar bij ons zitten. Samen met hem hebben we een poging gedaan tot zingen en na drie uur eten, zingen en kaarten zijn we terug gereden. 

Soms zijn die autoritjes nog het leukste waar we uit volle borst mee zingen op onze favoriete nummer. De wegen in Zuid-Afrika zijn nogal apart. Snelwegen hebben kruisingen waar mensen vanaf een woonwijk de snelweg op rijden en vaak is er maar een baan en een vluchtstrook. Tussen de wegen is geen vangrails zoals in Nederland en daarom wordt er op een snelweg waar men 120 km/uur rijdt gewoon ingehaald. Veel automobilisten gaan dan half op de vluchtstrook rijden zodat je er langs kan maar helaas doet niet iedereen dat en rijden Zuid-Afrikanen als gekken. Gelukkig rijden mijn friends erg verantwoordelijk dus zal mij niks overkomen om jullie maar gerust te stellen. 

Gisteren hebben we de supermoon bekeken, die helemaal niet zo super groot was. Wat wel groot was waren alle files door de stad en de honderden mensen die, net als wij, Lions Head of een andere berg wilde beklimmen. Omdat het zo druk was zijn we maar naar huis gereden om daar vanaf ons dak naar de maan te kijken. Dit duurde wel 10 hele minuten en toen waren we er alweer klaar mee. 

Dit weekend gaan we naar een stuk op de Garden Route dus daar schrijf ik volgende week in geuren en kleuren over!