Tam Coc

Met al mijn spieren verkrampt van de koude airconditioning en oncomfortabele stoel opende ik mijn ogen; 03:10 gaf de klok aan. We waren aangekomen in Tam Coc. De buschauffeur gooide onze backpack op straat, mompelde iets in het Vietnamees en vetrok naar de volgende bestemming. Langzaam werd ik wakker en pakte mijn beste vriend Google Maps erbij, nog 30 minuten lopen naar ons hostel - waar we overigens geen kamer hadden geboekt voor de nacht want we zouden pas om 05:00 uur aankomen. Aussie en ik vertrokken aan onze tocht samen met nog twee meiden en een kerel. Ondanks dat de zon dan niet scheen was het benauwend warm en mijn T-shirt was na 10 minuten doorweekt van het zweet. Ik stelde me dezelfde vraag als elke andere dagen: waarom… waarom moest ik zoveel spullen mee nemen?

Halverwege de toch sloegen onze compagnons af naar hun hostel en wij zette onze niet-verlichte weg voort naar Tam Coc Friends Homestay. Alsof het nog niet genoeg leek op het begin van een horror film volgde een wat verwarde 80-jarige man in zijn pyjama ons voor de volgende 14 minuten. Gelukkig hielp hij ons aan het eind van de weg de ingang naar ons hostel vinden, dus misschien waren zijn intenties dan toch goed. We kregen meteen een kamer - ook al betaalde we maar voor een nacht - en hij was ook nog eens private, och wat een geluk.

Na een stevig noodles ontbijt begonnen Aussie en ik aan een klim van 500 treden. En dat met zo’n 35 graden en geen wolkje aan de lucht. Mijn shirt was, alweer, doorweekt van het zweet. Eenmaal aangekomen op de top was het uitzicht prachtig. Je kon de rivier tussen de platte rijstvelden zien en hier en daar zijn opeens enorme rotsformaties die begroeit zijn met allerlei groen. Na onze klim zagen we Thomas terug in het hostel en gingen we op pad naar een tempel. Hiervoor moesten we eerst een brug over het water met (neppe) lelies over en daarna over een pad waar lampionnen langs hingen. Mijn kledingstijl is niet per se gepast voor tempels dus moest ik over mijn top nog een T-shirt aan dat ik van een vriend had gekregen. Met 36 graden wil het het liefst geen kleding aan, maar hier liep ik dan met drie lagen. Natuurlijk lag de tempel bovenop de berg dus daar gingen we weer, douchen is bijna compleet overbodig hier. Ik liep achter de tempel, die in de berg gebouwd was, langs en daar was er een oude Vietnamese man die me mee een trap op nam. Het was pikkedonker en ik had geen idee waar hij me naartoe bracht. Boven aangekomen bleek ik bij een ander deel van de tempel te zijn waar hij ons (Thomas en Aussie waren er intussen ook) wierookstokjes gaf om te bidden. Jammer weer dat deze afzetter er daarna 30k voor vroeg.

Om het landschap van Ninh Binh nog beter te kunnen bewonderen spraken we met vrienden van Thomas en Aussie af om op bootjes op de rivier en door de grotten te varen. Omdat wij westerlingen nogal groot zijn is het twee personen per bootje in plaats van vier. Over de rivier zagen we de rijstvelden en rotsformaties, het plaatje was helemaal compleet toen de zon onderging en the golden hour aanbrak.