23

We weten ondertussen allemaal hoe belangrijk ik mijn verjaardag vind. En ik had hem al helemaal gepland, tot ik het opeens nodig vond om naar de andere kant van de wereld te vertrekken waar ik niemand ken(de).

In OASIS - de rooftop bar van TCRP - leerde ik en Beom Siobhan en Lorraine kennen (twee meiden uit Australië). Beom is ondertussen 7 maanden in HCMC dus hij nam ons mee naar Evil Cocktails 666 waar je cocktails kan drinken voor 40k (1,50) en ze zijn heer-lijk! De bar bevind zich in een steegje en je zit, zoals bijna overal, op ini-mini stoeltjes en je mag zelf de muziek regelen. Het is top, als je je over het feit heen kan zetten dat er overal kakkerlakken en ratten rondlopen. Dit lukte aardig, tot er een bijna in mijn haar vloog. Samen met Lorraine brak ik bijna de hele tent af, moest hilarisch zijn om naar te kijken. 

De avond van mijn verjaardag ben ik met Hannah, Chiemie en Lisa uit eten geweest bij een hippe, BBQ tuin in D1. Beetje jammer dat ik voor de hoofdprijs zelf mijn biefstuk op de BBQ moest leggen. Om de avond compleet te maken hebben we cocktails gedronken in de hipste bars van Saigon. Maar hé, ik was jarig dus iedereen trakteerde mij. Op mijn verjaardag zelf had Laura een verjaardagsdiner georganiseerd in TCRP, het eten da de maids maken is altijd super lekker en ik kreeg zelfs een verjaardagtaart met kaarsjes erop, terwijl iedereen voor me zong. Ik voelde me zo jarig. 

Zaterdag nam Laura ons mee naar de seafood plek van HCMC. Vietnamese restaurants hebben een meubilair dat bestaat uit ijzeren of plastic tafeltjes met plastic stoelen, vaak paars of roze, die zo klein zijn dat je knieën zich boven je heupen bevinden. De serveerders spreken geen Engels dus als de menukaart alleen Vietnamees is, dan is de enige optie om met de serveerder door het restaurant te lopen en aan te wijzen wat je wilt. 

Wat misschien niet iedereen weet, is dat ik bang ben (of was) voor voedsel dat nog een hoofd heeft of wat ik uit het huisje moet pulken. Ik bedoel, je haalt je biefstuk ook niet uit de stal voor je hem eet. Nu ik 23 ben wil ik me toch over deze angst heen zetten dus heb ik claws (covered in chili), garnaal en slak (!) gegeten. Mag ik hier even een digitaal schouderklopje voor ontvangen? 

Vandaag ging de wekker om 06:30 uur en ging ik met Niña naar the Singing Bird Café, dit was een stuk minder spannend dan ik had verwacht en dus ook niet om over naar huis te schrijven. Nu we toch zo vroeg wakker waren én een scooter hadden gingen we maar de rest van de stad verkennen. Niña had op Instagram een gebouw gevonden in ons district dat vanaf het dak het mooiste uitzicht over de stad had. Maar… het was een flat waar mensen in woonde. We parkeerden onze scooter in de garage onder het gebouw en gingen easy peasy lemonsqueezy naar de 24e verdieping. Vanaf daar pakten we de trap naar het dak waar we de haak uit de deur moesten halen (die namen we voor de zekerheid mee voor we opeens buiten gesloten zouden worden). Met een laatste verticale trap klommen we het dak op en het uitzicht was a-maaazeballs. Bekijk de foto’s!!!!

Vanavond hebben we weer een community dinner in het hostel en maandag ga ik naar de Mekong Delta. Een vriend van mij en Thao gaat me daar rondleiden dus dat betekend goedkoop én local.